Прававое выхаванне і адукацыя

Date: 2014-04-05; view: 512.

Правасвядомасць – складаны рэгулятыйны феномен, які праз сферу свядомасці рэгламентуе грамадскія адносіны ў публічнай сферы.

Правасвядомасць – форма псіхічнага і ментальнага адлюстравання прававых феноменаў.

Правасвядомасць – форма грамадскай свядомасці, форма асэнсавання знешніх праяў права.

Праз правасвядомасць пэная норма звязваецца з паводзінамі пэнага суб’екта.

Чалавек рацыянальна збіраецца выконваць або невыконваць норму.

Прававая свядомасць звязвае норму з паводзінамі і адлюстроўвае ўнутраныя матывы і мэты індывіда, на якія ўплывае ўвесь комплекс сацыяльнага рэгулявання.

У праве існуе фенамен злоўжывання правам, калі індывід выкарыстоўвае права з мэтай нанясення шкоды іншым суб’ектам.

Правасвядомасць фактычна выступае самастойным рэгулятыйным элементам, які існуе адначасова з сістэмай норм і фактычна вызначае належныя або неналежныя спосабы рэалізацыі права.

Правасвядомасць з аднаго боку ўзнікае на падставе адзнакі дзеючай прававой сістэмы ( кваліфікуе права як адпаведнае або неадпаведнае); з другога боку – гэта сапраўдны самастойны сацыяльны рэгулятар, які трансфармуе ці аб’ядноўвае праявы ўсіх сацыяльных рэгулятараў ва ўсіх публічных сферах. Правасвядомасць мае фактары:

- агульнасацыяльныя

- нацыянальныя

- рэлігійныя

- класавыя

- геграфічныя

- прафесійныя

Структура правасвядомасці, якая падзяляецца на віды і ўзроўні.

Па ўзроўню тэарэтычнага асэнсавання падзяляюць:

- навукова-тэрэтычная (дактрынальная)

- прафесійная

- звычайная (эмперычная)

Па колькасці носьбітаў:

- індывідуальная

- калектыўная

- сацыяльная

Таксама выдзяляюць высокі, сярэдні і нізкі ўзроўні правасвядомасці.

Выдзяляюць прававую дакртыну, ідэалогію і псіхалогію.

Вельмі часта правасвядомасць звязваюць з сумленным выкарыстаннем права ў знешняй жызні, з прызнаннем яго сацыяльнай каштоўнасці і значнасці.

Прафесійная правасвядомасць звязана з 2 аспектамі:

1) актыўнае або пасіўнае карыстанне правам