Разглядане спрэчак аб праве

Date: 2014-04-05; view: 458.

2) Разгляданне крымінальных спраў і спраў аб адказнасці суб’ектаў

3) Абскарджанне дзеянняў органаў і дзяржаўных служб

4) Устанаўленне юрыдычных фактаў

Узбуджэнне справы можа быць як па ініцыятыве зацікаўленага бока, так і па ініцыятыве дзяржавы. Бок можа скасаваць пададзеную заяву або не мець такога права.

Правапрымяняльны працэс – суаднясенне факта, які быў у мінулым, з дзеючай нормай у дачыненні да пэўнай асобы. Гэты факт унікальны і павінны быць апісаны адпаведнымі аб’ектыўна ўспрымаемымі фактамі. Працэс заўсёды ажыццяўляецца ў належных прававых формах.

Доказы: вусныя, пісьмовыя, рэчавыя, прамыя і ўскосныя. Доказы ўспрымаюцца і апісваюцца судом у іх сукупнасці. Падчас даказвання недаказаныя факты агульнавядомыя, якія маюць прэюдыцыальны характар (устаноўлены іншым рашэннем суда). Доказы павінны адносіцца да разглядаемай справы. Доказы кваліфікуюцца на падставе прававой нормы. Пры дапамозе даказвання апісваюцца праваадносіны, у якія ўступілі суб’екты. Выбар нормы і вынясенне рашэння.

Старажытны Рым прайшоў развіццё ад старажытнай манархіі да манархіі усходняга тыпу. Форма праўлення павінна быць адэкватнай для тых знешніх і ўнутраных выклікаў. Змяненне сацыяльнай структуры грамадства вядзе да змянення формы праўлення ў Рыме, узвышаецца роля прафесіянальнай дэмакратыі (прафесіянальных кіраўнікоў пры адначасовым узвышэнні ролі дэмакратчных элементаў). Рым як сусветная дзяржава патрабуежорсткай цэнтралізаванай формы кіравання, дзе ўдзел народных элементаў будзе мінімальны. У Старажытным Рыме змена форм праўлення адбываецца праз перанос улады народа на пэўны орган або асобу. Рым разглядаецца як аддзельная хрысціянская імперыя, пры гэтым усе хрысціяне лічацца падданымі Рыма. Гэта прыводзіць да ўключэння варварскіх дзяржаў у арбіту ўлады Рыма.

Візантыя параджае праблему суадносін дзяржавы і царквы, бо царква азначае дзяржаву і яе палітыку.

Еурапейскае сярэдневечча ведае пастаяныя формы праўлення:

1. Саслоўна-прадстаўнічая манархія