КІРІСПЕ 10 page

Date: 2015-10-07; view: 534.

9.2. Федералистердiң саяси және құқықтық идеялары.

9.2. Федералистердiң ең көрнектi өкiлi Александр Гамильтон (1757—1804) кең ауқымды көзқарастағы мемлекет қайраткерi ретiнде конституциялық теория мен практика саласындағы терең зерттеулердiң авторы және қуатты бiр орталыққа бағынған федералдық өкiмет билiгiнiң жалынды жақтаушысы болды. Бiр орталыққа бағынған мемлекеттiң мүддесiн көздейтiн федералистер халық билiгiнiң үстемдiгi туралы демократтардың пiкiрлерiмен келiскенiмен, билiктi тобырдың жаман әдеттерi мен қасиеттерiн ауыздықтау қажеттiлiгiмен байланыстырды, өйткенi онсыз халық ешқашанда ақыл-ой мен әдiлеттiлiктiң еркiне бағынбайды. Федералдық конституцияның жобасына коммен-тарий түрiнде жазылған ²Федералистердiң ескертпелерi² деп аталатын жинақта билiк пен басқарудың барлық түрлерiнде де өз артықшылықтары мен кемшiлiктерi болатыны айтылған. Сая-си шындықты бұлай бағалау федералистердi ағартушы-демократтармен жақындастырды. Гамильтон адамдарға тән эгоизмге орай жалпы игiлiк үшiн қызмет етуге мәжбүрлейтiн билiктегi күштеу жүйесiн бекiту ту-ралы Дж. Адамстың пiкiрiмен келiстi. Халық дана басқару-шының қолға үйретiп отырған алып жыртқыш аңына ұқсайды. Мұны ескермесе кез-келген конституция жалаң сөзге айналады. Гамильтон 1787 жылдың қазаны мен 1788 жылдың мамыры аралығында ерте римнiң республикашыл патриоты Публиус Валерийдiң бүркеншек атымен жарияланған ² Федералист² мақа-лаларын жазған үш автордың бiрi. Бұл үш автор да Консти-туцияны даярлауға қатысып, кейiнiрек өкiметтегi негiзгi қызмет-тердi атқарды: Гамильтон — қаржы министрi, Дж. Джей — Жо-ғары сот төрағасы, Дж. Мэдисон — елдiң төртiншi президентi. Гамильтон штаттардың жаңа федералды одағын сақтап қалу үшiн жаңа өкiметке қорғаныс саласында шексiз өкiлдiктер берудi дәлелдеп жазады. (N 23 ² Федералист² мақаласы). N 78 ² Феде-ралист² мақаласында Гамильтон сот бақылауының қажеттiлiгiн жүйелi түрде негiздейдi. Гамильтонның пiкiрiнше, өмiр бойы сайланған тәуелсiз, құрметтi және жоғары жалақы төленетiн соттар басқаруды жауапкершiлiкпен қамтамасыз ете алады. Ат-қарушы билiктiң қылышы, Конгрестiң қалтасы болса, ал сотта даналық қана бар. Өзiнiң саяси көзқарасы жағынан федералистер тобына Джон Адамс (1735—1826) та жатады. Ол саяси ғылым және мемлекет мәселелерi бойынша алғашқы фундаменталды (iргелi) еңбектiң авторы, көпшiлiктiң басқаруына жүйелi түрде қарсы шыққан және қазiргi консерватизмнiң идеялық көшбастаушыларының бiрi болып табылады. Адамс қарыз бен сыбайластыққа батқан Англиядан бөлiнiп, колониялардың заң шығарушы және әкiм-шiлiк дербестiгiн негiздеуде Джефферсонды қолдады. Дж. Адамс алғашқылардың бiрi болып мемлекеттiк құрылымды ең маңызды және өзектi мәселе ретiнде қарастырды. Өзiнiң ² Америка Құрама Штаттарындағы өкiметтiк билiктiң конституциясын қорғау² атты көлемдi үш томды монографиясында билiктiң үш тармағының ажыратылуы мен тәуелсiздiгiнiң қажеттiлiгiн негiздедi. Монархия, аристократия, демократия сияқты басқарудың қарапайым формалары оның түсiндiрмелерiнде деспотизмнiң көрiнiсi ретiнде байқалады. Адамстың идеалы — басқарудың ара-лас формасы, үш элементтен тұратын баланс: атқарушы билiк, парламенттiң жоғары аристократиялық және төменгi демокра-тиялық палатасы — осылар бiрiгiп азаматтық билiктiң теңестi-рiлген формасын құрайды. Мемлекеттiк билiктiң үш саласының өзара әрекетiнiң ұйым-дастырылуын ол Цицеронның ² Республика туралы² трактатынан үзiндiлер келтiрiп негiздейдi. Оның пiкiрiнше дәл осы форма ² адамдардың емес, заңдардың басқару² принципiн жүзеге асы-руға сәйкес келедi. Өкiметтiк билiктiң салалары Гендель шығар-машылығындағы үш дауысты әдемi композицияға ұқсас үйле-сiмдi бүтiндiкте құрылып, қызмет етуi тиiс. Адамстың әртүрлi мемлекеттiк формаларды тарихи тұрғыда салыстыру қабiлетi оның замандастарын өткендi қамтудың кең ауқымдылығымен және оқиғалар мен айғақтарды жинақтаудағы мұқият ұқыпты-лығымен таңқалдырды. Гректер мен римдiктердiң тәжiрибесiнен өзге ол Европадағы мемлекеттiк құрылымдардың барлық белгiлi жүйелерiн талдап, оны жекелеген американдық штаттардың тә-жiрибелерiмен салыстырды. Адамстың негiзгi идеяларының бiрi әлеуметтiлiктiң әр са-тылы деңгейде өмiр сүру заңдылығын негiздеу болды. Оның жи-нақтаған тарихи және айғақтық материалдары бойынша ерте заманнан бүгiнгi қоғамға дейiнгi барлық өркениеттiк қоғам-дардың тарихында аристократия үстем элемент болып келдi (бұл гипотеза қазiргi әлеуметтану мен мәдениеттанудың В. Парето, А. Тойнби, К. Ясперс сияқты классиктерiнiң көзқарастарына өте ұқсас). Ол Пейннiң және Джефферсонның романтикалық көңiл-күйдегi саяси көзқарас-тарымен пiкiрталасқа түсе отырып, әрқашанда ² адам-адамға қасқыр² принципiне негiзделген Маки-авеллидiң iлiмiне сүйендi. Джеймс Мэдисон (1751—1836) Филадельфия конвентiне қа-тысушы, ² Федералист² авторларының бiрi, ² американ конститу-циясының әкесi² деген құрметтi титулдың иегерi. Ол АҚШ жағ-дайындағы республикалық басқару идеясын дайындауға, билiк тармақтарының тепе-тең ажыратылу теориясына, фракция кон-цепциясына және т.б. қомақты үлес қосты. Оның жүйелi түрдегi философиялық, саяси және заңгерлiк тәсiлi ерекшелiгiнiң арқа-сында ² Федералист² жинағы жалпы ауқымды комментарийден мемлекеттiк билiктiң фундаментальды принциптерiн шебер тал-даған зерттеуге айналды. Ал кейiнiрек АҚШ-ң Жоғары соты үшiн конституциялық құқықтың қайнар ² Федералист² көзi және американдық конституциялық құқықтың тәжiрибелерiн зерттеу-шiлердiң барлығының сiлтеме жасайтын негiзгi кiтабы боп табылды. Мэдисонның шығармашылығында ғасырдың көптеген идея-лық дәстүрлерi қиюласып келедi: қоғамдық шарт және табиғи құқық дәстүрлерi, өкiметтiк билiк салаларын конституциялық реттеу және адам құқықтары туралы заң жобаларына филосо-фиялық комментарийлер беру, сондай-ақ шотландтық философ-эмпириктердiң, ағылшын вигаларының мұрасына ой толғау және ертедегi республикалардың тәжiрибесiн қайта пайымдау. Өмiрiнiң соңында ол өзiнiң федералистiк позициясының кейбiр тұстарын қайта қарастырып демократиялық республикашылдар-мен жақындасады. Республикалық басқаруды сипаттауда Мэдисон мемлекет пен қоғамдағы әлеуметтiк әртектiлiкке үлкен мән бередi. Оның пiкiрiнше, бұл әртектiлiк ең алдымен экономикалық мүддеге негiзделiп, қақтығыстарға әкеледi. Руссомен салыстырғанда Мэдисон республика көлемiнiң шағындығы азамат соғысы бары-сында күйреуге әкелiп соғады деп есептедi. Кезiнде Аристотель атап көрсеткендей ² орта тап² азамат-тарының саны басым үлкен мемлекеттер тұрақты және ұзақ өмiр сүредi, өйткенi бұл басқарудың шектеулi формасын талап етедi. Мұндай жағдайда азаматтардың саяси және құқықтық қа-рым-қатынастары бай және кедей азаматтардың факцияларына тәуелдi бола бермейдi. Факциялар туралы Фукидид, Макиавелли, Юм, Адамс және өзге де саясат әлемiнiң беделдi зерттеушiлерi жазған едi. Мэди-сон осы дәстүрдi жалғастырып, факция ұғымын түсiндiруде бiр-қатар жаңашылдықтар енгiздi. Оның N 10 ² Федералисте² келтi-рiлген анықтамасы бойынша ² факция² қоғамның бiрiккен мүд-десiне және өзге азаматтардың құқықтарына қайшы келетiн бел-гiлi бiр ортақ пiкiрге немесе мүддеге бiрiккен азаматтардың тобы деген ұғымды бiлдiрдi. Мұндай топтардың зиянының салдарын екi тәсiлмен түзе-туге болады. Оның бiрiншiсi — факцияның пайда болуына әке-летiн себептердi жою, екiншiсi — оның өмiрде болуының салдар-ларын реттеу. Факциялықтың себептерi адамның жараты-лысында жасырынғандықтан, оның себебiн жою мүмкiн емес, тек бақылауға алу арқылы факция пайда болуының салдарларын жұмсартуға ғана болады. Жергiлiктi ой-өрiстегi факциялық пиғылдағы адамдар интрига, сатып алу және тағы басқа жолмен республиканың өкiлдiк жүйесiнде дауысқа ие болып, онан кейiн халық мүддесiн сатып кетуi мүмкiн. Аз көлемдi қоғамдарда факциялық айырмашылықтың екi түрi ғана болуы мүмкiн — көпшiлiк және азшылық, ал үлкен республикаларда қоғам фак-циялардың алуан түрiне бөлiнген тұтас ұлтты құрайды. Факцияның қалыптасуына адамдардың дiнге немесе билiк жүйесiне деген, теориялық және практикалық сипаттағы көпте-ген сұрақтарға деген көзқарасы ықпалын тигiзедi. Факциялық айырмашылықтың себебi қоғамдық қалпы мен тағдыры қызы-ғушылық тудыратын әртүрлi саяси жетекшiлер мен жеке тұлға-ларды жақтаудан да туындауы мүмкiн. Алайда факция пайда бо-луының ең кең таралған және тұрақты себебi меншiктiң әркелкi бөлiнуi болып табылады. Басқару билiгiнiң құрылымы үнемi меншiк иелерi мен билiкке қауiп төндiретiн факциялардың пайда болуына жол бермеудi ескере отырып ұйымдасты. ²Факция² сөзi кейде ² әдiлетсiз коалиция² , ал көбiне ² фрак-ция² деп аударылып келдi. Қазiргi саяси талдауда ² фракция² тер-минi партияның, таптың, әлеуметтiк топтың, ұйымның бөлiнген оқшау бөлiгiн бiлдiредi. Мэдисонда факция онымен салыстыр-ғанда көпқырлы және өзiнiң негiзгi көрiнiстерi мен сипаттама-ларында айқын анықтала қоймайды. Ол көбiне мүлiктiк және тiптi эмоционалдық талап-тiлектерi мен қасиеттерi бойынша бiрiк-кен адамдардың тобын бiлдiредi. Мұндай әлеуметтiк бiрлiктердi кейiнiрек күрделi топтар деп атай бастады. Мэдисон Монтескьенiң iзiнше билiктiң үш тармағының ажыратылуын жақтады, алайда олардың бөлiнiсiне келгендегi теңсiздiкке орай қиыншылықтар туындады. Осыған байланысты ² ұстамдылықтар және қарсы қоюшылықтар² деп аталатын жүйе құру идеясы пайда болды. XVIII ғасырда американ конституционалистерiн мазалаған көптеген саяси мәселелер Американың өзiнде және онан тыс жерлерде әлi күнге дейiн дискуссия мен пiкiрталасқа ұласуда. Әсiресе билiк бөлiнiсiндегi теңсiздiк, президенттiң шексiз өкiлет-тiлiгi және штат билiгiнiң дербестiкке ұмтылуы сияқты мәселе-лер өзектiлiгiн жойған жоқ.

9.3.Радикал демократтардың саяси және құқықтық идеялары.

9.3. Американ демократтарының көрнектi өкiлiнiң бiрi Томас Пейн (1737—1809) Англияда туып өстi және Америкаға Франклиннiң кеңесi бойынша келдi. Тәуелсiздiк үшiн болған американдық соғыстар кезiнде ол кең танымал публицистке (көсемсөзге) айналды. Оның ² Адам құқықтары² (1791 ж.) деп аталатын саяси-философиялық очеркi өзге тiлдерге аударылуы мен қайта басылуының саны жағынан Байронның атақты ² Чайл Гарольд² поэмасымен таласа алады. Ол революциялық Фран-цияның саяси өмiрiне белсене қатысты, Конвент депутаты бо-лып сайланды. Якобиндiк террорды сынағаны үшiн түрмеге жа-былып, Дантонмен қатар отырды, алайда тек бақытты кездей-соқтықтың арқасында ғана өлiмнен аман қалды. Осында ол ² Ақыл-ой ғасыры² деп аталатын шiркеуге қарсы памфлетiн жаз-ды (1794—1795). Робеспьердiң құлауынан кейiн түрмеден боса-нып, депутаттық құқығын қалпына келтiрдi. Америкаға келген-нен кейiн өзiнiң шiркеуге қарсы көзқарасы үшiн қудаланып, елеусiз күйде өмiрден өттi. Пейн өзiнiң ² Зерделi пайым² памфлетiнде (1776 ж. қаңтар) дұрыс ойланатын американдық патриоттың атымен штаттардың республикалық өзiн-өзi басқару идеясын шеберлiкпен қорғап, мұрагерлiк монархия мен метрополиядағы жартылай респуб-ликалық парламенттiң айқын әрi жасырын күнәларына батыл қарсы шықты. Пейннiң пiкiрiнше, Америка iсi барлық адам-заттың iсi болып табылады және барлық адамзаттың табиғи құқықтарының жауларымен күрескендердi толық жақтайтындығын бiлдiрдi. Пейн алғашқылардың бiрi болып өзiнiң шығу тегi, рөлi мен мақсаты тұрғысынан қоғам мен мемлекет арасындағы айырма-шылықты айқындады. ² Қоғам бiздiң қажеттiлiктерiмiзге орай құрылса, ал өкiмет бiздiң күнәларымызға орай қалыптасады, алғашқысы бiздiң игiлiктi ұмтылыстарымызды қалыпты бiрiктiре отырып, бiздiң бақытымызға ықпал етсе, екiншiсi бiздiң күнә-ларымызды иектей отырып, жағымсыз ықпал етедi, бiрiншiсi жа-қындастықты жақтаса, екiншiсi алшақтықты құптайды² . Оның кейбiр сентенциялары (қанатты сөздерi) кейiнгi Годвиннiң және Бакуниннiң мемлекетке қарсы анархистiк пiкiрлерiне ұқсас едi. Американ колониялары тәуелсiздiгiнiң либералды қорғау-шысы бола отырып, француз революциясының практикасы мен идеяларын консервативтi тұрғыда сынаған Э. Беркпен пiкiрталас барысында Пейн, бұл сыншының ұсынылған құқықты ием-денген құқықпен шатастырғанына назар аударады. Берк үшiн мемлекет — адамзат даналығының туындысы, ал адам құқығы — адамдардың қайырымдылық пен зұлымдық аралығын таңдау барысындағы саналы талаптары. Пейн ойынша, билiктiң пайда болуы мен өмiр сүруi тек бағыныштылардың келiсiмiне ғана негiзделедi. Басқарудың барлық формаларын ол екiге бөледi: сайламалы-өкiлдiк және мұрагерлiк басқару. Бiрiншiсi респуб-лика болса, екiншiсi — монархия және аристократия. Басқару билiгi талант пен қабiлеттiлiктi қажет еткендiктен, ал талант пен қабiлет мұрагерлiк арқылы берiлмейтiндiктен, ең надан ел ғана монархиялық және аристократиялық басқаруды қалайды. Адам құқығы — бұл адамның әлеуметтiк болмысының қа-сиетi және сонымен бiрге, ² өкiметтiк билiктiң принципi² . Бұл қасиеттердiң болуы тез дамуға жағдай жасайды. ² Адам құқық-тары республикалық басқарудың принципi мен қажеттi атри-бутын құрайды және өзiнiң осы сапасында барлық өркениеттi халықтардағы зайырлы басқарудың атрибуты болып табылады. (² Адам құқықтары² памфлетi, 1791 ж.). ²Ақыл-ой ғасыры² трактатында Пейн ақыл-ойды ² iнжiлдiк ертегiлерге² қарсы қоя отырып, дiни дүниетанымда төңкерiс жа-сауға шақырды. Шiркеулiк мемлекет билiк пен кiрiстi бiр қолға шоғырландырып, адамзатты қанау мен қорқыту үшiн құрылған деп бейнелейдi. Мұндай бiтiспес жауынгерлiк деизм Джеффор-сонның және өзге де ағартушылық бағыттағы еркiн ойлаушы-лықтың өкiлдерiне ықпал еттi және оның трактатының атауы ағартушылық ғасыры деп аталатын тұтас жүзжылдықтың синонимiне айналды. Пейннiң пайымдауынша Америка және Франциядағы рево-люциялардың ықпалымен өмiр сүрiп отырған ² өкiметтiк билiк жүйелерi² жөнiндегi пiкiрлер өзгередi. Осыған орай ол Европа ауқымында революцияның болу мүмкiндiгiн болжады. Томас Джефферсон (1743—1826) өз дәуiрiнiң атақты заман-дастары сияқты философиямен айналысуды мемлекеттiк және қоғамдық қызметтегi үлкен белсендiлiкпен бiрiктiрдi. Өзiнiң ең iрi туындысын туған штаты Виргинияның мемлекеттiк құры-лысы мен тарихына арнады (² Виргиния штаты туралы ескертпелер² , 1775), ал ең белгiлi шығармасы АҚШ-ң тәуелсiздiк Дек-ларациясы (1776) болып табылады. Ол шығу тегi жағынан провинциалдық плантатордың баласы. Джефферсон саяси ман-саптың барлық баспалдақтарынан табысты түрде өттi: қара-пайым үйренушi заңгерден және графтық иелiгiндегi милиция шенеунiгiнен штат губернаторына дейiн, ал кейiн елдiң прези-дентiне дейiн өстi. Оның саяси көзқарастарының эволюциясы радикалды, ал кейде утопиялық бағдарламалардан шектеулi ли-бералдық принциптерге дейiн өзгердi. Ағарту iсi мен еркiн ойлауды насихаттаудағы Джеффер-сонның сiңiрген еңбегi елеулi — ол дiни еркiндiктi бекiту туралы штат Заңының авторы (1777), американдық философиялық қоғамның президентi, өзiнiң жеке сәулеттiк жобасы бойынша Виргиния штатында құрылған университеттiң қамқоршысы болды. Ол қоғамдық оқытуды (бастауыш мектептен универ-ситетке дейiн) адамның табиғи құқығы мен халықтың өзiн-өзi басқару құқығы тәрiздi демократиялық республиканың ажы-рамас атрибуты деп есептедi. Ағылшын королiне анонимдi ашық хат ретiнде жариялаған Джефферсонның брашюрасы ² Британ Америкасының құқық-тарына жалпы шолу² деп аталады. Осы жұмысының өзiнде-ақ жас философ және публицист ² табиғат заңдары бойынша алын-ған құқықтарын² қайта қайтару қажеттiлiгi туралы тезисiн негiз-дедi. Арнау ² шынайы тiлмен² жазылды және онда король ² ха-лыққа пайда әкелу үшiн сайланған, халық тарапынан бақы-ланып отыратын, күрделi мемлекеттiк машинаның жұмысына көмектесетiн, заңмен тағайындалған өз халқының басты шенеу-нiгi² ретiнде сипатталады. ²Виргиния штаты туралы ескертпелерде² Джефферсон Аме-рикадағы болашақ демократия туралы мәселелерге байланысты өз пiкiрiн бiлдiредi. Ол адамзат барлық құқық пен билiктен өзi-не керегiн алады деп үмiттендi, сонымен бiрге халық еркiндiгiн сақтай отырып, заң шығарушы, атқарушы және сот билiгi меке-мелерiндегiлерге толық сенiмдiлiктен сақтандырды. Джефферсонның пайымдауынша, жуық арада ² бiздiң шыққан елiмiздегi сияқты бұл елде де сыбайлас жемқорлық (коррупция) өкiметтi қамтиды және халықтың негiзгi бөлiгiне таралады. Атлант мұхитының екi жағалауындағы адамдардың жаратылысы бiрдей және белгiлi бiр жағдайлардың ықпалын бiрдей бойына сiңiре алады. Бiздi жаулап алмай тұрғанда сыбайлас жемқорлық пен тираниядан сақтанатын мезгiл жеттi². Дiни наным-сенiм еркiндiгiне деген құқықты қорғай оты-рып Джефферсон оны табиғи құқықтардың қатарына жатқы-зады. Мемлекеттiң қызметi мен ұйымдастырылуындағы республи-кандық принциптер, оның пiкiрiнше, жүйелi түрде барлық дең-гейлердiң өн бойын қамтып өтуi тиiс: ол федерацияның (сыртқы және жалпы федералдық саясат мәселелерi бойынша), штаттың (азаматтарға қатынасы бойынша), сондай-ақ округтың, аудан-ның және жекелеген елдi мекендердiң (барлық жергiлiктi маңыз-ды мәселелер бойынша) қызметi мен ұйымдасуын қамтиды. Барлық әдiл билiк пен оны тасымалдаушылардың (көпшiлiк, азшылық, жекелеген тұлғалар) шығу тегi жөнiнде Юммен пiкiр-таластыра отырып, Джефферсон көпшiлiктiң басқару принципiн қатаң ұстанды. Оның пiкiрiнше, деморатиядан келген кеселдiң емi онан да кең деморатияландыру болып табылады, өйткенi әдiлетсiздiктi халықтан гөрi билеушi азшылықтан көбiрек күтуге болады. Өмiрiнiң соңғы жылдарында Джефферсон байлық пен ста-тустың дәстүрлi аристократиясы талант пен қабiлеттiң табиғи аристократиясына орын босататындай мемлекеттiк басқаруды ұйымдастыру қажеттiлiгi туралы ойға келдi.

10-тақырып.XVIII ғ. аяғы мен XIX ғ. басындағы Германиядағы саяси-құқықтық iлiмдер

10.1. XVIII—XIX ғасырлардағы немiс идеологиясының ерек-шелiктерi.

10.2.Иммануил Канттың мемлекет және құқық туралы iлiмi.

10.3.Құқықтың тарихи мектебi.

10.1.Аталмыш дәуiрдегi Германияның әлеуметтiк-саяси жағ-дайы қоғамдық қатынастар дамуының өзiндiк ерекшелiктерiмен айқындалады. XVI—XVII ғасырлардағы дiни және әлеуметтiк қозғалыстардан кейiн елде крепостниктiк (басыбайлылық) тәр-тiптер бекiтiлдi. Феодалдық билiктiң нығаюы саяси бытыраң-қылықты күшейттi, бюргерлiктiң (буржуазияның) әлсiреуi нәти-жесiнде өнеркәсiптiң даму деңгейi төмендедi. Германияның экономикалық артта қалушылығы Ұлы фран-цуз төңкерiсiнен кейiн, әсiресе Наполеонның басқыншылық со-ғысы кезiнде айқын аңғарылды. Немiс жерiне төнген тәуелсiз-дiктi жоғалту қаупi билiк басындағы үстем тапты крепостниктiк тәртiптi шектеу мен феодалдық бытыраңқылықты жоюға бай-ланысты бiрқатар шаралар жүргiзуге мәжбүр еттi. Сонымен қа-тар немiс буржуазиясы Француз төңкерiсiнiң тәжiрибесiнен са-бақ ала отырып, елдегi соған ұқсас процестерге жол бермеу үшiн дворян ақсүйектерiмен келiсiмге қол жеткiздi. Олар өздерiне қо-лайлы өзгерiстердi жоғарыдан, корольдiк билiк тарапынан бiрте-бiрте жүргiзiлген реформалар көмегiмен iске асыруға ұмтылды. Бұл немiс бюргерлерiнiң үстем тапқа деген төзiмдi қатынасынан байқалады. XVIII ғасыр мен XIX ғасырдың басындағы немiс идеоло-гиясының ерекшелiктерi елде орныққан католиктер мен про-тестанттар арасындағы дiнге төзiмдiлiк қатынастарымен де сипатталады. Этникалық бiртектi ортадағы дiни плюрализм тео-риялық ойдың дамуына қалыпты жағдай жасады, өйткенi фило-софия дiни догматтардың қатаң құрсауынан босанып шықты. Осының нәтижесiнде қоғамдық санада алдыңғы орынға дүние-танымдық тұрғыдағы мәселелер көтерiлдi. Немiстiң классикалық философиясы қоғамдық теорияның дамуында жемiстi рөл атқарды. Осыған дейiнгi доктриналарды сыни тұрғыда қайта пайымдай отырып, немiс философтары теория-лық таным методологиясын жүйелi түрде дайындауға шұғыл кiрiстi. Бұл тенденция (үрдiс) классикалық немiс идеализмi өкiлдерiнiң еңбектерiнде барынша айқын көрiндi. И. Канттың және Г. Ге-гельдiң философиялық концепцияларында адам санасының белсендi, шығармашыл сипаты және табиғат заңдарымен салыс-тырғанда қоғамда өмiр сүретiн заңдардың өзiндiк ерекшелiгi сияқты мәселелер алғаш рет қойылды. Классикалық немiс философиясының ең маңызды жетiстiгi Гегельдiң диалектика ту-ралы iлiмi болды. Радикалды акциялардан қорыққан буржуазиялық саяси-құ-қықтық идеология ғасырдың революциялық идеяларын универ-ситеттiк философияның тiлiне алмастырып, заман талабының өзектiлiгiн бәсеңдетуге тырысты. Жоғары құндылық ретiнде са-на, ақыл-ой еркiндiгi жарияланды. Бұл бiр жағынан немiс бур-жуазиясының әлсiздiгiнiң орнын толтырған өзiндiк рухани ком-пенсация болды.