Szczyt NATO w Pradze 21-22 listopada 2002
Date: 2015-10-07; view: 470.
Najważniejsze przyjęte na szczycie dokumenty to „Deklaracja Praska” oraz „Oświadczenie w sprawie Iraku”.
W deklaracji Praskiej podkreślono, iż przyjęcie nowych członków wzmocni siłę, spójność i żywotność organizacji, a poszerzenie nie jest skierowane przeciwko bezpieczeństwu żadnego państwa.
Ø Decyzja o poszerzeniu NATO była pierwszą decyzją szczytu praskiego. Zaproszenie do podjęcia rozmów akcesyjnych otrzymało siedem państw: Bułgaria, Estonia, Litwa, Łotwa, Rumunia, Słowacja i Słowenia.
Protokoły akcesyjne miały być podpisane do marca 2003 roku, a proces ratyfikacyjny miał zostać zakończony w maju 2004 roku, podczas kolejnego szczytu NATO.
Ø Państwa Sojuszu podjęły decyzję o stworzeniu Sił Reagowania NATO, zobowiązano się je wyposażyć w zaawansowane technologicznie uzbrojenie. W ich składzie miały się znaleźć trzy komponenty: lądowy , morski i powietrzny. O ich użyciu decydować miała Rada Północnoatlantycka.
Budowa tych sił miała przyspieszyć proces zwiększania możliwości bojowych NATO.
Ø Kolejną kluczową decyzją szczytu praskiego jest reforma struktury dowodzenia tak, aby była ona dostosowana do prowadzenia coraz bardziej zróżnicowanych misji NATO. Podjęto decyzję o stworzeniu dwóch strategicznych dowództw – operacyjnego w Belgii, odpowiedzialnego za przeprowadzanie operacji oraz funkcjonalnego w USA, odpowiedzialnego za transformacje militarną NATO.
Ø W zakresie zwalczania terroryzmu przyjęto postanowienie o wdrożeniu tzw. Planu Reagowania w Sytuacjach Wyjątkowych, który miał przygotować ludność cywilną do działań na wypadek ataków z użyciem broni masowego rażenia. NATO ma pomagać przy tym członkom zaatakowanym tą bronią.
Ø Członkowie NATO wydali także oświadczenie w sprawie Iraku, chociaż tematu tego nie przewidywano w przedmiocie obrad. Wyrażono w nim pełne poparcie dla pełnego wdrożenia postanowień rezolucji Rady Bezpieczeństwa nr 1441 i zapowiedziano poważne konsekwencje w przypadku, gdy Irak nie zastosowałby się do jej postanowień.
Ø W ramach ustaleń NATO podczas szczytu w Pradze w 2002 roku zmianie uległa struktura ośrodków decyzyjnych sojuszu.
Nowa struktura odchodzi od geograficznego podziału dowództw na rzecz podziału kompetencyjnego. Funkcje operacyjne zostały podzielone pomiędzy nowo powołane Dowództwo Sił Sojuszniczych NATO ds. Operacji (ACO) i Dowództwo Sił Sojuszniczych NATO ds. Transformacji (ACT).
Szczyt NATO w Rydze 28-29 listopada 2006
Dominującym tematem spotkania przywódców państw NATO w Rydze były trudności, jakie napotkała kierowana przez Sojusz misja ISAF w Afganistanie. Na szczycie podjęto kilka istotnych decyzji i inicjatyw, zwłaszcza w zakresie wojskowej transformacji Paktu.
O postępach transformacji wojskowej NATO świadczą dwie decyzje szczytu ryskiego:
• ogłoszenie pełnej zdolności operacyjnej Sił Odpowiedzi NATO,
• ogłoszenie Kompleksowych wytycznych politycznych, stanowiących swoisty surogat koncepcji strategicznej i wyznaczających cele oraz kierunki transformacji sił sojuszniczych w ciągu 10-15 lat. Dokument ten jednak głównie potwierdza i porządkuje wcześniejsze ustalenia.
ü W Rydze nie podjęto istotnych decyzji co do rozszerzenia Sojuszu. Zasygnalizowano możliwość zaproszenia nowych państw do NATO na kolejnym szczycie w 2008 roku, wskazując na Albanię, Chorwację i Macedonię. Ważna była także oferta uczestnictwa w Partnerstwie dla Pokoju dla Serbii, Czarnogóry oraz Bośni i Hercegowiny. Oprócz tego potwierdzono wolę utrzymania bliskich stosunków z Ukrainą i Gruzją.
| <== previous lecture | | | next lecture ==> |
| Interwencje zbrojne NATO w latach 90. i po 2001 r. | | | Szczyt NATO w Bukareszcie 2-4 kwietnia 2008 |