Паняцце прававой творчасці

Date: 2014-04-05; view: 601.

2. Суб’екты праватворчасці

Стадыі праватворчасці

4. Стадыі заканадаўчай творчасці

5. Удасканаленне заканадаўства. Сістэматызацыя

Праватворчасць –працэс, у межах якога кампетэнтныя суб’екты праз

Сутнасць праватворчасці залежыць ад формы праваразумення, што адлюстроўваецца ў:

Праватворчасць – актыўная дзейнасць дзяржавы па фарміраванню агульнабавязковых норм (канцэпцыя пазітывізма).

Праваўтварэнне – пашырэнне суб’ектаў стварэння права і адлюстроўвае іншых зацікаўленых суб’ектаў, якія ўплываюць на працэс прыняцця норм. Праваўтварэнне адлюстроўвае сацыялагічны падыход да праваразумення, права – тое, што прызнае грамадства.

Праваўтварэнне пачынае працэс складання права з самых ранніх стадый.

Праваўсталяванне – кампітэнтная дзейнасць органаў па вынаходжанні неабходнай нормы, найбольш адпавядаючай прынцыпам права (філасофскі падыход) і яё распрацоўку ў краінах, дзе дамінуе юрыдычны прэцэдэнт. Для характарыстыкі працэса стварэння права выкарыстоўваецца працэс норматворчасці, які мае 2 значэнні:

- Сінонім праватворчасці, які выкарыстоўваецца ў практычнай дзейнасці

- Акцэнт на форму і працэдуру ў супрацьвазе да зместа прававой творчасці

У некаторых выпадках праватворчасць і норматворчасць разглядаюцца як сінонімы.

Праватворчасць ахоплівае дзейнасць вышэйшых дзяржаўных органаў, якія ствараюць нормы на падставе Канстытуцыі. Норматворчасць ахоплівае дзейнасць Урада і ніжэйшых органаў, якія прымаюць нормы, удакладняюць нормы права.

Спецяльным відам праватворчасці з’яшляецца законатворчасць – складаная дзейнасць па прыняццю законаў.

Фактары, уплываючыя на праватворчасць:

Юрыдычныя традыцыі

Эканамічныя

3. Палітычныя (недастатковае развіццё інстытутаў грамадскай супольнасці)

Культурныя